συνέλευστος

ὁ, ἡ, Α

συνελευστικός*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + -έλευστος (< θ. ελευσ- τού μέλλ. ἐλεύσομαι τού ρ. ἐλεύθω* «έρχομαι»)].